Uit dezelfde straat, nu samen op het veld: Amelie Hoenders en Maud Rutgers spelen bij PEC Zwolle
Ze woonden al jaren in de Vestdijklaan in Groningen, maar pas tijdens de coronalockdown transformeerden Amelie Hoendermis (17) en Maud Rutger (18) van buurtgenoten tot echte voetbalmaatjes. Nu voetballen ze samen bij PEC Zwolle in de Azerion Vrouwen Eredivisie.
Door een gat in het hek kruipen. Door de struiken banjeren. En over de omheining klauteren. Hoendermis en Rutgers wisten ruim twee jaar geleden precies hoe ze op de velden van het Groningse Be Quick kwamen. ‘We gingen altijd lopend’, vertelt Rutgers, die tegenwoordig in Zwolle woont en studeert. ‘Want als we onze fietsen meenamen, zag de handhaving die natuurlijk.’
‘Ik vond het maar niets: zo lang achter een laptop zitten’, blikt Hoendermis terug. ‘Tot drie uur hadden we les. Ik wilde daarna niets liever dan buiten zijn: voetballen.’ Rutgers: ‘Soms gingen we eerder naar het veld. We gebruikten onze iPhones om in te loggen bij de digitale les. Zo waren we toch aanwezig, maar konden we ondertussen voetballen.’
Niet voetballen gaat niet
Voordat de corona-epidemie begon, woonden Hoendermis en Rutgers al drie jaar bij elkaar in de Vestdijklaan. Ze trapten nog nooit een balletje met elkaar. De twee kwamen elkaar weleens tegen bij Be Quick, waar ze allebei speelden, of op de Topsport Talentschool Groningen. ‘Maar we zaten niet in dezelfde vriendengroepen’, vertelt Rutgers. Hoendermis: ‘Ik ben op mijn twaalfde verhuisd van Appingedam naar de straat van Maud. Tijdens een stagetraining van sc Heerenveen kwamen we er pas achter dat we praktisch buren waren. Toen woonde ik er al twee jaar.’
Rutgers: ‘Dat we nu zo’n maatjes zijn, komt echt door corona. We verveelden ons dood. Van het ene op het andere moment waren we dagelijks aan het voetballen. We gaven elkaar continu opdrachten: als je die bal niet rechtsboven in de goal schiet, dan moet je tien push-ups doen. Of we deden een wedstrijdje wie het eerst bij de bal was. En die lag dan aan de overkant van het veld. We bleven superfit.’
‘Op dagen dat we niet het veld op konden, of wanneer de handhaving ons betrapte, speelden we op pannaveldjes’, vult Hoendermis aan. ‘Of we gingen hardlopen. Om het Hoornsemeer, bij ons in de buurt. We zijn echt betere voetballers geworden door die periode.’
Het voelt goed bij PEC
Dit seizoen spelen ze voor het eerst in hetzelfde team. Rutgers is met haar tweede jaar bezig bij PEC. Hoendermis kwam deze zomer over van sc Heerenveen en is stagespeelster bij de ploeg uit Zwolle. Ze reist meerdere keren per week van Groningen naar de Hanzestad. Twee avonden in de week slaapt ze bij een gastgezin, want ze wisselde ook van middelbare school. Haar laatste jaar VWO doet ze in Zwolle. ‘Vorig jaar had PEC me al benaderd. Toen was ik zestien en wilde ik nog thuis wonen. Na het afgelopen seizoen kriebelde het. Ik wilde het proberen.’
‘Mijn invloed is niet zo groot geweest’, zegt centrale verdediger Rutgers. ‘Ik heb niet veel meer gezegd dan dat ik het bij PEC hartstikke naar mijn zin heb. En ik vond dat ze een keer mee moest trainen. Haar eerste ervaring bleek hetzelfde als toen ik er voor het eerst kwam: iedereen ontvangt je met open armen. De sfeer is goed.’
Ook al zijn ze niet langer te vinden op de pannaveldjes of het gras van Be Quick in Groningen, het dribbelen, acties maken en strakke passes geven gaat onverminderd door. ‘Het zit wel goed met onze connectie op het veld’, lacht Hoendermis. ‘Ik weet bijvoorbeeld van Maud dat ze graag een bal door de as zoekt of een lange bal geeft. Je anticipeert daar toch anders op dan een teamgenoot die haar minder goed kent. Ja, de coronaperiode heeft daarin mooi geholpen.’