Shi-jona Martina (20), de snelle linksbuiten van Excelsior, komt uit een echte voetbalfamilie. Niet alleen zij, maar ook haar tweelingbroer Shi-jon – speler van FC Twente/Heracles Onder 21 – timmert aan de weg. ‘Bij ons thuis draaide alles om voetbal. Mijn vader en hij waren voor Real Madrid, ik voor FC Barcelona.’
Het moet een sprookje voor de familie Martina uit Tilburg zijn geweest. Eerst was het broer Shi-jon die als talent werd opgenomen in de jeugdopleiding van PSV. Een paar jaar later trad Shi-jona in zijn voetsporen en maakte ook zij de overstap naar de Eindhovense topclub. Apetrots droegen broer en zus allebei het shirt van PSV.
Al op jonge leeftijd deelden Shi-jona en Shi-jonhun liefde voor de bal. Allebei trokken ze als een magneet naar het pleintje achter hun huis, waar ze bijna dagelijks voetbalden, samen met wat buurtgenootjes. Toch was er één groot verschil tussen hen. Hij zat al op voetbal. Zij nog niet.
‘Ik was op het pleintje altijd het enige meisje. Maar Shi-jon zorgde ervoor dat ik tóch mee mocht doen’, lacht Shi-jona, die nooit veel tijd nodig had om de andere jongens ervan te overtuigen dat ze goed kon voetballen. ‘Meestal speelden mijn broer en ik niet samen, maar juist tégen elkaar. Anders gingen we ons aan elkaar ergeren als de ander iets verkeerd deed, haha. Bovendien was het ook leuk om tegen elkaar te spelen. Je wilde dan echt niet verliezen.’ Ook keken ze thuis samen veel naar voetbal op tv. ‘Mijn vader en hij waren voor Real Madrid, ik voor FC Barcelona. Als Barcelona won, dan plaagde ik mijn broertje daarmee. En andersom hij mij natuurlijk ook.’
‘Mijn broer heeft mij ontdekt’
Het was uiteindelijk geen trainer of scout, maar haar broer die als eerst haar talent zag. ‘Eigenlijk heeft mij ontdekt’, lacht ze. ‘Hij vond dat ik goed kon voetballen en stelde aan mijn ouders voor om mij lid te maken van een club, net als hij zelf al was. Mijn vader wilde dat wel, maar mijn moeder had haar twijfels. Zij vond voetbal een sport voor jongens. Mijn broertje bleef toen bij haar aandringen dat ik echt op voetbal moest. Gelukkig wist hij haar te overtuigen’, zegt Shi-jona, die tien jaar was toen ze op voetbal ging, bij DIA in Teteringen.
Haar broer Shi-jon, die bij NOAD speelde, werd na vijf jaar gescout door Willem II. Eén jaar later maakte hij de overstap naar PSV. Shi-jona: ‘Ik keek echt tegen hem op. Ik was heel blij voor hem dat hij was gescout door PSV. Dat vond ik superknap. Ik wist hoe belangrijk dat voor hem was.’
Zelf bleek Shi-jona ook over talent te beschikken. Al snel werd ze geselecteerd voor de jeugdselecties van de KNVB. Toen ze veertien jaar was, klopte PSV ook bij háár aan. Nadat ze deelnam aan een proeftraining gaf de Eindhovense club het verlossende woord: ook zij mocht in de jeugdopleiding van PSV komen voetballen. ‘Ik vond het supergaaf dat we vanaf dat moment voor dezelfde club speelden. Ik had vroeger nooit gedacht dat we later allebei voor PSV zouden spelen.’
‘Hij is trots op me’
Eén seizoen duurde hun gezamenlijke avontuur in Eindhoven uiteindelijk. Toen besloot haar broer om PSV te verlaten, omdat hij weinig uitzicht had op speelminuten. Hij maakte de overstap naar het belofteteam van FC Twente/Heracles Almelo, waarvoor hij nu nog steeds speelt. ‘Sindsdien woont hij in een gastgezin. Ik woon nog bij mijn ouders, maar hij dus niet meer. Het is nu anders dan vroeger, toen we altijd samen voetbal keken. Maar we spreken elkaar nog veel. Voetbal blijft voor ons allebei heel belangrijk.’
Zelf speelde Shi-jona vijf seizoenen voor PSV. Als 17-jarige debuteerde ze in het eerste elftal, maar daarna bleef haar doorbraak uit en speelde ze vooral voor Jong PSV. Om de kans op speelminuten te vergroten, maakte ze afgelopen zomer de overstap naar Excelsior. Daar veroverde ze direct een basisplaats. ‘Meestal spelen mijn broer en ik onze wedstrijden op dezelfde dag. Toch is het hem gelukt om al twee keer naar me te komen kijken. Hij vindt het schitterend dat ik in de Vrouwen Eredivisie speel. Hij is echt trots op me. En ik op hem.’
