Merel Bormans (24) over haar transfer naar FC Twente: ‘Hoop dat ik anderen inspireer’

Op haar 24ste maakt verdediger Merel Bormans deze zomer een droomtransfer van sc Heerenveen naar topclub FC Twente. Hét bewijs dat je nooit te oud bent om de stap naar de top te maken. Ondanks de zware knieblessures die ze in haar jeugd heeft gehad, is Bormans altijd in zichzelf blijven geloven. ‘Oranje heb ik nog niet uit mijn hoofd gezet.’

Het leven lachte de toekomstige centrale verdediger van FC Twente lang niet altijd toe. Op haar zestiende scheurde ze de voorste kruisband van haar rechterknie. Toen ze na een lang en intensief revalidatietraject van negen maanden eindelijk weer fit was, ging het in de tweede wedstrijd na haar comeback opnieuw gruwelijk mis. Net ingevallen scheurde ze de voorste kruisband van haar linkerknie. Twee cruciale jaren in haar ontwikkeling belandden zodoende rigoureus in de prullenbak.

Bormans: ‘Voor jonge talenten is de leeftijd van zestien, zeventien jaar vaak het moment waarop ze zich in de kijker spelen van grote clubs. Jaren waarin ik niet voetbalde, maar geblesseerd langs de kant stond. Nog steeds baal ik ervan dat ik juist in die fase van mijn leven twee keer zwaar geblesseerd ben geraakt. Daardoor heb ik een achterstand opgelopen die ik nu nog steeds aan het inhalen ben. Stappen die andere speelsters al op jongere leeftijd hebben gezet, zet ik nu pas. Tegelijk is dat nu eenmaal mijn verhaal. Ik ben trots op mezelf en hoop dat ik met mijn transfer naar FC Twente anderen inspireer.’

‘Ik wil weten waar mijn plafond ligt’

Opgeven zit niet in haar DNA. Waar andere speelsters na twee zware knieblessures waarschijnlijk waren gestopt met voetballen, besloot Bormans juist om haar schouders eronder te zetten. Ondanks dat ze nooit in een nationaal jeugdelftal heeft gespeeld, gaf ze haar droom om voor Oranje uit te komen nooit op. Hard werken werd voor haar de norm.

Toen er in 2019 geen serieuze interesse van clubs uit de Eredivisie in haar was, week ze als negentienjarige speelster van FC Eindhoven noodgedwongen uit naar België. Daar tekende ze een contract bij Standard Luik. Na twee seizoenen in de Belgische competitie actief te zijn geweest, kwam in 2021 de beloning: ze maakte een transfer naar sc Heerenveen en debuteerde in de Azerion Vrouwen Eredivisie. ‘Ik was ontzettend blij dat het mij alsnog gegeven was om voor een Nederlandse profclub te mogen spelen. Voor mij was het altijd een droom om in de Eredivisie te voetballen.’

In Friesland ontwikkelde ze zich tot een topspeelster. Als centrale verdediger en aanvoerder geeft ze uitstekend leiding aan haar ploeg. Verdedigend is ze sterk. In balbezit straalt ze veel meer rust uit dan vóór haar komst bij Heerenveen. ‘Ik ben sc Heerenveen ontzettend dankbaar voor de kans die ik heb gekregen. Ik heb hier een mooie en leerzame tijd gehad. Mede dankzij mijn teamgenoten en de stafleden heb ik me verder kunnen ontwikkelen.’

Wel voelde ze na drie seizoenen instinctief aan dat het moment was aangebroken om sc Heerenveen te verlaten. ‘Ik was eraan toe om de volgende stap in mijn carrière te maken. Zowel op trainingen als in wedstrijden was ik op zoek naar meer uitdaging. Ik wil weten waar mijn plafond ligt. Met nóg betere speelsters om me heen verwacht ik dat ik zelf óók een nog betere speelster word. Ik heb de ambitie om voor Oranje uit te komen ook nooit uit mijn hoofd gezet. Maar zolang ik voor sc Heerenveen en niet voor een Nederlandse topclub uitkom, wordt de kans dat ik me in de kijker speel er niet groter op.’

‘Ik hoop op deze manier te laten zien dat je ook op latere leeftijd de top van Nederland kunt halen’

Met de transfer van Caitlin Dijkstra naar VfL Wolfsburg deze zomer kwam er een plekje vrij in de verdediging van FC Twente. Dat de club uit Enschede bij Bormans aanklopte om het ontstane gat op te vullen, maakt haar zielsgelukkig. Voor Bormans is het dé beloning op het harde werken na haar twee knieblessures.

Bormans: ‘Hard werken betaalt zich uit. Dat is sinds mijn knieblessures altijd mijn motto geweest. Ik ben altijd in mezelf blijven geloven. Bij FC Twente vinden ze dat ik me goed ontwikkeld heb en dat ik er klaar voor ben om de concurrentiestrijd aan te gaan. Aan mij de taak om mezelf in de basis te spelen en ik hoop op deze manier te laten zien dat je ook op latere leeftijd de top van Nederland kunt halen.’

En Oranje? ‘Ik ben ervan overtuigd dat ik me bij FC Twente nog verder ontwikkel. Als speelster van een Nederlandse topclub heb ik natuurlijk een prachtig podium om mezelf in de kijker van de bondscoach te kunnen spelen. Het is aan mij om hem van mijn kwaliteiten te overtuigen, dus daar ga ik alles aan doen. Mijn verhaal is nog lang niet af…!’