Amerika, Zweden, Duitsland, IJsland, Australië en Noorwegen: het is een indrukwekkende lijst met landen waarin middenvelder Maruschka Waldus (32) heeft gevoetbald. Ze trok de afgelopen tien jaar kriskras de wereld over, voordat ze afgelopen zomer neerstreek bij Feyenoord. ‘Je moet proberen je eigen geluk te creëren.’

Twaalf clubs uit zeven verschillende landen, verspreid over drie werelddelen, staan er inmiddels op haar cv. Waldus dreunt ze één voor één uit haar blote hoofd op. De verleiding is groot om te denken dat het altijd haar droom is geweest om de wereld over te reizen, maar niets is minder waar. ‘Eerlijk gezegd was dat niet per se de bedoeling. Het is toevallig zo gelopen.’

Amerika was het land waar in 2014 haar jarenlange ontdekkingsreis over de wereld begon. Na drie seizoenen bij SC Heerenveen, de club waarvoor ze debuteerde op het hoogste niveau van Nederland, was voor het toen 21-jarige talent de tijd rijp voor de volgende stap in haar carrière. De keuze viel op het buitenland: het schoolteam van de Universiteit van Alabama, waar ze haar studie perfect kon combineren met haar voetballoopbaan. ‘Ik had net mijn bachelor afgerond en kon in Amerika mijn master gaan volgen. Zo ben ik daar terechtgekomen. Na een half jaar maakte ik de overstap van het universiteitsteam naar Sky Blue, een professionele club in de hoogste Amerikaanse competitie. Zodoende is het balletje gaan rollen.’

Zweden, Duitsland, IJsland, Australië en Noorwegen

Wat volgde, was een tien jaar durende zwerftocht langs de mooiste clubs over de hele wereld. Via Zweden (Mallbackens) en Duitsland (Turbine Potsdam) keerde Waldus in 2016 voor één seizoen terug naar Nederland (FC Twente), om daarna haar geluk alweer te beproeven in IJsland (Fylkir). De drukste jaren volgden daarna, toen ze per seizoen in twee verschillende landen uitkwam: in Australië (Western Sydney Wanderers en Adelaide United) en Noorwegen (Avaldsnes en Vålerenga), waar de competities slechts enkele maanden duren. Corona leidde haar in 2021 terug naar Nederland, waar ze één seizoen het shirt van PSV droeg. Vervolgens keerde Waldus terug naar haar tweede thuis, zoals ze het zelf noemt: Australië.

Waldus vertelt dat ze zich bevoorrecht voelt dat ze door het voetbal zoveel van de wereld heeft gezien. ‘Het mooiste vind ik dat ik zoveel mensen heb leren kennen en samen met hen prachtige herinneringen heb opgebouwd. Sportief vind ik mijn periode bij Vålerenga in Noorwegen het hoogtepunt. Samen met Sherida Spitse, die toen ook voor Vålerenga speelde, wonnen we zowel de landstitel als de beker. Maar ik heb ook in Nederland prachtige dingen meegemaakt. Ik heb met PSV en FC Twente – net als met Avaldsnes in Noorwegen – in de Champions League gespeeld, wat voor mij een bijzondere ervaring was.’

Operatie in Australië

Ondanks alle onvergetelijke herinneringen kan voetballen in het buitenland ook pittig zijn, zegt Waldus. Voor haar was haar laatste periode in Australië het zwaarst. In mei, net na afloop van het seizoen, werd ze geopereerd aan haar enkel. Weg was de kans om naar haar familie in Nederland te vliegen, na een lang en intensief seizoen. Artsen adviseerden haar met het oog op haar revalidatie om in Australië te blijven, met als gevolg dat ze haar familieleden voorlopig nog niet in de armen kon sluiten. Toen ze in september weer fit was, stond het volgende seizoen alweer voor de deur. Op en neer vliegen naar Nederland zat er opnieuw niet in.

‘Toen ik geopereerd was aan mijn enkel, kon ik helemaal niets. Ik kon niet autorijden, geen boodschappen doen, niks. Daar zit je dan, aan de andere kant van de wereld. In je eentje. Je dierbaren komen je niet even opzoeken. Natuurlijk had ik in Australië wel wat sociale contacten opgebouwd, die ook heel behulpzaam waren. Maar dat is toch iets anders dan je eigen familie en vrienden. In zo’n periode mis je je geliefden nog meer dan je normaal al doet’, vat Waldus de zwartste dagen van haar bestaan in Australië samen. Eenmaal terug in Nederland koos ze voor een avontuur bij Feyenoord. Daarmee keerde de middenveldster tevens terug in de Nederlandse competitie. ‘Ik wilde niet meer zo ver van huis zijn.’

‘Je moet proberen je eigen geluk te creëren’

Haar ervaringen in het buitenland probeert Waldus nu bij Feyenoord over te brengen op haar teamgenoten, vooral wanneer zij de ambitie hebben om de grens over te gaan. ‘Je moet proberen je eigen geluk te creëren. Dat is wat ik tegen die meiden zeg. Denk na over een geschikte club in het juiste land. Welke voetbalcultuur heerst er en past die bij je? Is de speelstijl bijvoorbeeld heel fysiek, of juist heel technisch? Daarnaast: als je naar het buitenland gaat en veel speelt, is alles leuk. Maar stel je voor dat je op de bank komt te zitten, of je raakt geblesseerd. Dan wordt het een ander verhaal. De doorslaggevende factor in deze keuzes is naar mijn mening altijd je eigen gevoel.’

Je moet ook het geluk hebben dat het klikt met je teamgenoten, zegt Waldus. ‘Sociale contacten zijn ontzettend belangrijk. Zelf moet je daar natuurlijk ook tijd en energie in steken. Daarnaast speelt de locatie een rol. Het maakt nogal uit of je in hartje Londen zit of in een piepklein dorpje in Zweden. Als je daar van tevoren goed over nadenkt, ligt de wereld aan je voeten.’

‘Het is leuk om terug in Nederland te zijn’

Met Feyenoord hoopt Waldus nu haar eerste prijs in Nederland te winnen. Als aanvoerder is ze het boegbeeld van de gerenoveerde ploeg, die na het teleurstellende seizoen van vorig jaar weer het vuur aan de schenen legt van topclubs zoals FC Twente en Ajax. ‘Het is leuk om terug in Nederland te zijn. We hebben misschien niet de beste speelsters van de competitie, maar we zijn wel een hecht team. De balans is goed en we hebben veel talent. Ik ben benieuwd hoe ver we kunnen komen.’

Wat volgt er na Feyenoord? Het volgende avontuur in het buitenland? Waldus moet lachen om die vraag. ‘Nou, ik word ook een dag ouder natuurlijk. Ik sluit niets uit, maar ik weet niet of ik die ambitie nog heb. We zien het wel. Voorlopig zit ik hier bij Feyenoord op mijn plek.’ Maar met Waldus weet je het natuurlijk nooit.