Lauren Glotzbach: ‘Ik wil zelf mijn sporen verdienen’

Lauren Glotzbach (20), de dochter van topcoach Sarina Wiegman, debuteerde afgelopen oktober in het geelgroen van ADO Den Haag in de Azerion Vrouwen Eredivisie. Daarna bleef het stil rondom haar. Door een blessure staat ze al langer dan twee maanden aan de kant. ‘Maar ik blijf doorzetten.’

Net als haar moeder heeft Glotzbach hoge ambities in het voetbal, maar bewandelt ze haar eigen pad. ‘Ik wil als voetbalster zelf mijn sporen verdienen.’ Vorig jaar zomer tekende Glotzbach haar eerste contract bij ADO Den Haag. Hoogtepunt van haar loopbaan tot nu toe was op 8 oktober 2023 in de uitwedstrijd tegen sc Heerenveen (0-2 winst). Twee minuten voor tijd viel ze in voor rechtermiddenvelder Louise van Oosten. Het was haar debuut in de Azerion Vrouwen Eredivisie, dat natuurlijk naar meer smaakte. Glotzbach: ‘Mijn invalbeurt was heel kort. Volgens mij heb ik de bal maar één keer geraakt. Maar het was prachtig om te debuteren voor ADO Den Haag. Ik hoopte vervolgens dat ik snel meer speelminuten zou krijgen. In twee minuten kun je jezelf natuurlijk niet echt bewijzen. Ik wilde heel graag laten zien wat ik in huis heb.’

Blessure aan haar scheenbeen

Maar het liep anders. Haar speeltijd in het eerste elftal van ADO Den Haag bleef sinds haar debuut beperkt tot die twee minuten. Tegen FC Utrecht, FC Twente en AZ zat Glotzbach nog wel op de bank, maar daarna verdampte haar hoop op meer speelminuten al snel. Ze kreeg last van een scheenbeenvliesontsteking. Een blessure die haar sindsdien aan de kant houdt. ‘Al kun je nooit met zekerheid zeggen of ik speeltijd had gekregen als ik niet geblesseerd was geraakt.’

Plotseling werd haar mentale weerbaarheid op de proef gesteld. Twee weken rust nemen werd al snel twee maanden. Begin januari, op het trainingskamp in Portugal, leek het in eerste instantie beter met haar scheenbeen te gaan. Vervolgens kreeg ze toch een terugval.

Praat met Glotzbach over haar blessure en je hoort dat ze er soms moedeloos van wordt. Maar bij de pakken neer gaan zitten, is niets voor haar. ‘Het is nu al bijna drie maanden geleden dat ik geblesseerd ben geraakt. Het duurt me allemaal iets te lang. Ik baal hier ontzettend van. Maar ik geef niet op. Ik blijf doorzetten. Ik train veel in de sportschool om zo sterk mogelijk te blijven. Ik heb goede hoop dat ik snel weer het veld op mag.’

Spelverdeler

Op haar vijftiende maakte Glotzbach de overstap van amateurclub sc Monster naar de jeugdopleiding van ADO Den Haag. Sindsdien speelt ze niet meer als verdediger, maar als verdedigende middenvelder. Haar pass is haar sterkste wapen. ‘Overzicht houden en het spel verdelen zijn mijn grootste kwaliteiten. Het liefst voetbal ik zo snel mogelijk vooruit om het tempo in het spel te houden.’

Als jeugdspeler was Glotzbach gewend om de lijnen uit te zetten, vertelt ze. ‘Maar in het eerste elftal vind ik het nog moeilijk om die rol op me te nemen. Leiders heeft dit team natuurlijk al. Die rol eis je als nieuwe speelster niet meteen op. Maar mijn kracht ligt daar wel, in het coachen van mijn teamgenoten. Gelukkig komt dat er op de training steeds beter uit.’

Dat de Azerion Vrouwen Eredivisie van een ander niveau is dan de beloftecompetitie heeft Glotzbach ook gemerkt. ‘Ik heb nog een aantal belangrijke stappen te zetten. Mijn handelingssnelheid moet omhoog. En ik moet mijn conditie verbeteren om heel de wedstrijd te kunnen blijven leveren.’

Waar ze uiteindelijk van droomt? ‘Dit seizoen hoop ik op meer speelminuten. Uiteindelijk ga ik natuurlijk voor een basisplaats. Op de lange termijn lijkt het me prachtig om in Spanje of Engeland te voetballen. Maar zover kijk ik nog niet vooruit. Laat ik eerst maar eens fit worden.’