Wendy Gijsbers ging in 10 jaar van pupillen- naar internationaal scheidsrechter

15 jaar was Wendy Gijsbers toen ze van haar vereniging verplicht de cursus pupillenscheidsrechter moest doen en wedstrijden moest fluiten. Ze had er totaal geen zin in. Maar vorige maand ontving Wendy haar FIFA badge en dit jaar mag ze internationale wedstrijden fluiten. “Ik ben in het begin heel goed begeleid door de club. Dat heeft echt het verschil gemaakt’’, zegt Wendy.

Ze is nu 26 en kan zich haar aanvankelijke tegenzin nog goed herinneren. “Fluiten leek me helemaal niet leuk. We hadden op de club ook bijna alleen maar oudere scheidsrechters. Dat waren niet echt voorbeelden voor ons.” Op hetzelfde moment moest ze op school echter haar maatschappelijke stage lopen. 40 uur inzetten voor de samenleving, anders mocht ze niet over. “Ik had geen idee wat ik moest doen. Toen bleek dat ik die stage ook mocht doen als scheidsrechter en kon ik dus beide in één doen.”

Al snel bleek dat Wendy het fluiten hartstikke leuk vond. “We hadden een heel enthousiaste docent. We gingen snel zelf aan de slag en dat werkte motiverend.” Een van de eerste wedstrijden die ze bij haar club VV Helden floot was een Onder 11-wedstrijd. “Ik weet het nog goed. Het werden strafschoppen en op een gegeven moment dacht ik dat één team gewonnen had en floot ik af. Maar ik had iets niet goed genoteerd en het was eigenlijk nog steeds gelijk. We moesten nog even door. Dat was niet heel slim’’, zegt ze lachend. Ondanks het foutje gaf ze de moed niet op. “Ik ben goed opgevangen door de begeleider van de club en vond het fluiten inmiddels echt leuk worden. Ik wilde er graag mee door en bovendien kreeg ik goede reacties vanuit de club en teams die ik floot.”

Seniorenwedstrijden als 16-jarige

Vrij snel daarna volgde Wendy de opleiding verenigingsscheidsrechter en binnen een paar maanden ook de basisopleiding scheidsrechter (tegenwoordig SO 3). Binnen een jaar floot ze als zestienjarige voor de bond. “Ik begon meteen met seniorenwedstrijden. Dat was wel spannend als jong meisje.”

Tijdens haar opleiding tot operatiekamer assistent zette ze het fluiten even op een laag pitje, maar daarna pakte Wendy haar hobby weer op. Inmiddels fluit ze wedstrijden in de Vrouwen Eredivisie en in de standaard eerste klasse bij de mannen. En heeft ze dus haar FIFA badge te pakken. Dit jaar zal ze internationale jeugdwedstrijden gaan fluiten bij de meiden. “Ik zal waarschijnlijk beginnen bij de Onder 17 en Onder 19. Daarna wil ik zover mogelijk komen. Het is mijn ambitie om mijn persoonlijke top te halen, bij de vrouwen en de mannen. Ik ben nog lang niet uitgeleerd.”

Tien jaar geleden had ze niet kunnen denken dat ze ooit internationale wedstrijden zou fluiten. “Als ik niet verplicht had moeten fluiten bij mijn club, was ik het waarschijnlijk ook nooit gaan doen. Dat zou ontzettend jammer zijn geweest, want er is heel veel mogelijk als scheidsrechter of assistent. Voor jongens en meiden.”

Voor jonge meiden en jongens en voor verenigingen die jongeren willen werven als scheidsrechter heeft Wendy een aantal tips.

“Als ik niet verplicht had moeten fluiten bij mijn club, was ik het waarschijnlijk ook nooit gaan doen.”

Verplicht of niet?

“Zonder verplichting was ik nooit gaan fluiten. Maar ik moest meteen de cursus doen en dat was best veel. Ik zou het fluiten van pupillenwedstrijden verplichten voor alle spelers vanaf de Onder 15. Iedereen zou verplicht een aantal wedstrijden per jaar moeten fluiten. En dan niet alleen in de Onder 15, maar ook daarna. Degenen die het echt leuk vinden en verder willen, kun je dan een cursus aanbieden. Dan heb je gemotiveerde jongeren die de cursus volgen.”

Maak gebruik van de maatschappelijke stage

“De maatschappelijke stage is niet meer verplicht op de middelbare school. Maar er zijn nog steeds veel scholen die hun leerlingen wel een maatschappelijke stage laten lopen. Tegen jongeren zou ik willen zeggen: word scheidsrechter op je club. Je helpt je vereniging en leert er zelf ook heel veel van. Bovendien is het hartstikke leuk. Verenigingen kunnen ook gebruik maken van die maatschappelijke stage. Informeer je leden in die leeftijd al vroeg dat het fluiten van wedstrijden een mooie invulling is van die maatschappelijke stage.”

Fluiten in tweetallen

“In het begin vormde ik een koppel met een van mijn teamgenoten. We gingen altijd samen en floten twee wedstrijden na elkaar. Zij één en ik één. We gaven elkaar feedback. Inmiddels ben ik ook docent en raad ik verenigingen aan om bij de pupillen koppels samen één wedstrijd te laten fluiten, ieder een helft. Dan kun je op elkaar terugvallen en voel je je niet alleen.”

Meerdere meiden samen op cursus

“Ik volgde mijn eerste cursus samen met een teamgenootje. Dat vond ik heel fijn. De rest van de deelnemers kende ik niet en zo waren we niet alleen. Ook vond ik het fijn dat ik niet het enige meisje was. Ik kan me goed voorstellen dat meiden en vrouwen het niet prettig vinden om de enige vrouw te zijn op een cursus tussen allemaal mannen. Als verenigingen vrouwen en meiden in groepjes werven, voorkom je dat.”

Goede begeleiding is essentieel

“Ik ben heel goed begeleid bij mijn vereniging VV Helden. In het begin was er altijd een begeleider bij mijn wedstrijden. Dat was een ervaren scheidsrechter van de club of de scheidsrechterscoördinator. Daar kon ik op terugvallen en dat was heel belangrijk. Als jonge beginnende scheidrechter heb je gewoon begeleiding nodig. Dan is de kans groter dat het goed gaat en dat je het ook leuk vindt. Overigens worden door de KNVB ook elk seizoen bijeenkomsten voor scheidsrechters georganiseerd. Die zijn hartstikke interessant om te volgen.”

“Ik kan me goed voorstellen dat meiden en vrouwen het niet prettig vinden om de enige vrouw te zijn op een cursus tussen allemaal mannen.”