Toen keepster Barbara Lorsheyd debuteerde onder de lat van ADO Den Haag, was ze zestien jaar. Inmiddels is ze 33. Dit is alweer haar vijftiende seizoen voor de club waaraan ze haar hart heeft verloren, een mijlpaal in de geschiedenis van de Azerion Vrouwen Eredivisie. ‘Den Haag is mijn stad, Den Haag is mijn club. Prachtig dat ik al zó lang voor ADO mag spelen.’
Oud-voetballer Lex Schoenmaker (77) staat ook wel bekend als ‘Mister ADO Den Haag’. Barbara Lorsheyd kun je gerust ‘Miss ADO Den Haag’ noemen. Al vijftien seizoenen komt ze uit voor de stad waar ze geboren en getogen is. Toen in 2007 de Vrouwen Eredivisie werd opgericht, was Lorsheyd er al bij en tekende ze een contract bij ADO Den Haag. Het was een andere tijd dan nu. Recordkampioen FC Twente moest de eerste van de negen landstitels nog in de wacht slepen. Toptalent Lily Yohannes (17) was net een paar weken oud. Zelfs de jarenlange interlandcarrière van Sherida Spitse (34) was pas net begonnen.
Van het elftal waarin Lorsheyd in 2007 debuteerde, is het merendeel van de speelsters al lang verdwenen uit het vrouwenvoetbal. Maar Lorsheyd nog niet. Nog vrijwel dagelijks rijdt zij naar Sportpark Prinses Irene in Rijswijk, het trainingscomplex van ADO Den Haag. Ze mag inmiddels dan wel de oudste speelster van het elftal zijn, nog altijd staat ze op het trainingsveld met het enthousiasme van een debutant.
‘Toen ik zestien jaar was, maakte ik de overstap van amateurclub RKSV GDA naar ADO Den Haag. Het was voor het eerst dat ik ging voetballen met vrouwen. In het begin had ik moeite met die overstap. Ik was gewend om met jongens te spelen, van vijftien of zestien jaar. We gingen na de wedstrijd bijvoorbeeld op straat hangen, of naar de bowlingbaan. Nu belandde ik in een vrouwenelftal. Met speelsters die soms wel twaalf jaar ouder waren dan ik. Maar het was de stap die ik moest maken, wilde ik de top van het vrouwenvoetbal halen’, blikt Lorsheyd terug.
Honderd keer hield ze haar doel schoon
Inmiddels heeft ze bij ADO Den Haag alles wel zo’n beetje meegemaakt. Ze werd als zestienjarige voor de leeuwen gegooid. Ze begon met pieken en dalen, verloor haar basisplaats, maar kwam ijzersterk terug. Eén keer won ze met ADO Den Haag de landstitel (2011/2012). Twee keer de KNVB Beker (2011/2012, 2012/2013). Ook speelde ze in de Champions League. Onlangs hield ze voor de honderdste keer voor ADO Den Haag haar doel schoon.
Tegenwoordig is het haast niet meer voor te stellen, maar in 2014 besloot ze ADO Den Haag na zeven jaar te verlaten. Ze had haar zinnen gezet op een contract in het buitenland. Het werd een avontuur bij Telstar. Daarna speelde ze nog voor FC Twente, maar in 2017 was de tijd rijp om terug te keren op het oude nest. ‘FC Twente ging aan de slag met jonge meiden. Dat was voor mij het teken om terug te keren bij de club waarvoor ik zeven jaar lang met plezier had gespeeld. Mijn rentree maken bij ADO Den Haag voelde voor mij als thuiskomen.’
Na jarenlang debuteerde ze in Oranje
Terwijl ze bij haar droomclub seizoen op seizoen eerste keepster was, leek debuteren voor Oranje net een brug te ver. Jarenlang trainde ze mee met het Nederlands elftal, zonder daarvoor te worden beloond met een interland. Ze viel af voor het EK van 2013 in Zweden, het WK van 2015 in Canada, het EK van 2017 in Nederland en het WK van 2019 in Frankrijk. Ze vloog in 2021 mee naar Tokio waar de Olympische Spelen werden gehouden, maar was aangewezen als reserve, waardoor ze na de start van het toernooi alweer terugkeerde naar Nederland.
Nog geen drie maanden later: Nederland speelt twee interlands vlak achter elkaar, tegen Tsjechië en Japan. Omdat de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Tsjechië vanwege hevige sneeuwval een dag wordt uitgesteld, zit er plotseling maar twee dagen tussen dat duel en de oefenwedstrijd tegen Japan. Reden genoeg voor bondscoach Mark Parsons om tegen Japan zijn basiselftal rust te geven en een compleet nieuw team op te stellen. Eindelijk wordt het geduld van Lorsheyd beloond. Op 30-jarige leeftijd debuteert ze onder de lat van Oranje, nota bene in het stadion van ADO Den Haag. Ze keept een goede wedstrijd en houdt de nul (0-0).
‘Het is een lange weg geweest. Maar bedanken voor Oranje? Nee, dat is nooit in me opgekomen. Dat het me na al die jaren is gelukt om die interland te spelen, maakt me enorm trots’, vertelt Lorsheyd, bij wie de teller ruim drie jaar later nog altijd op één interland staat.
‘Ze staat bekend om haar geweldige reflexen’
Voormalig technisch manager Annabel Toorenburg van ADO Den Haag was afgelopen augustus lyrisch over de zoveelste contractverlenging van Lorsheyd, die het afgelopen seizoen samen met FC Twente-keepster Daniëlle de Jong het vaakst de nul hield. ‘Een sportvrouw in hart en nieren’, zei Toorenburg over Lorsheyd op de website van ADO Den Haag. ‘Ze legt de lat hoog, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor het team en onze trainers. Ze staat bekend om haar geweldige reflexen en is belangrijk bij het neerzetten van haar laatste linie. Het verlengen van haar contract is niet alleen belangrijk voor het team, maar ook voor de club. Zodoende blijft er een schat aan ervaring en kennis binnenboord.’
Lorsheyd is nu 33 jaar. Voor een keepster een mooie leeftijd. Oud genoeg om de rust te bewaren, fysiek nog in staat om mee te kunnen in de top van het vrouwenvoetbal. Voormalig Wereldkeepster van het Jaar Sari van Veenendaal was 32 toen ze werd geselecteerd voor het EK van 2022 in Engeland. Het zet haar leeftijd in perspectief, maar de huidige concurrentie in Oranje is groot, weet Lorsheyd. ‘Zolang ik blijf keepen, blijf ik vechten voor mijn kans.’
Gaat ze volgend seizoen door?
Of ze er na de zomer nog een zestiende jaar bij ADO Den Haag aan vastplakt? ‘Ik bekijk het per seizoen. Voor mij is het belangrijk dat ik het plezier in het spelletje blijf behouden. Dan zien we wel hoeveel seizoenen er nog bij komen. Misschien één, misschien twee, misschien nul. Je weet het niet. Maar zolang ik me goed blijf voelen, ga ik door.’
