27 mrt 2024
‘Knak! hoorde ik in mijn linkerknie. Ik wist meteen: dit is foute boel’, vertelt Felice Hermans (27), de aanvoerder van Telstar. Onlangs scheurde zij de voorste kruisband van haar knie. Voor de tweede keer in haar leven. Naar verwachting staat Hermans negen tot twaalf maanden buitenspel.
Het leven van de centrale verdediger van Telstar is voor een groot deel abrupt tot stilstand gekomen. Tot voor kort stond ze haast dagelijks op het voetbalveld. Nu ligt Hermans grote delen van de dag thuis op de bank, met haar linkerbeen omhoog. De puzzelboekjes liggen binnen handbereik. Net als de krukken waar ze op loopt. Autorijden kan ze nu even niet. Elke keer als ze een bezoek brengt aan de fysiotherapeut, moet ze eerst worden weggebracht en vervolgens worden opgehaald. Om haar te ondersteunen met huishoudelijke taken, woont haar moeder tijdelijk bij haar in huis.
‘De klap kwam hard bij mij aan. Mijn wereld stortte echt in. Ik leef voor het voetbal’, vertelt Hermans twee weken nadat ze aan haar knie is geopereerd. ‘Maar inmiddels heb ik de knop omgezet. Ik ga er alles aan doen om hier sterker uit te komen. Gek genoeg heeft deze blessure ergens ook wel iets moois. Hoe fijn is het om op mijn leeftijd weer quality time te hebben met je moeder?’
Het overkwam haar allemaal in de thuiswedstrijd tegen Ajax van zaterdag 3 februari. Het moment staat op haar netvlies gebrand. Hermans wilde een lange bal van Ajax wegwerken met een kopbal. Maar ze kwam hierbij ten val en landde op haar linkerbeen. Ze had meteen pijn. Hermans, in het dagelijks leven fysiotherapeut, hield direct rekening met het zwartste scenario.
‘Mensen proberen je nog gerust te stellen. Dat het misschien toch je meniscus is in plaats van je kruisband. Eigenlijk geloofde ik daar niet in. Ik wist meteen hoe laat was. Maar stiekem hoop je er toch op dat het meevalt’, zegt Hermans. ‘Een paar dagen later liet ik een MRI-scan maken. Onze sportarts belde me met de uitslag. Het was toch mijn kruisband. Aan de telefoon deed ik daar nog luchtig over. Zo van: ik zei het toch. Maar toen ik ophing, kwam het nieuws toch bij me binnen. Ik barstte in huilen uit.’
Niet alleen bij Hermans zelf, maar ook bij haar teamgenoten kwam de klap hard aan. Zo hard dat ze haar openlijk een hart onder de riem wilden steken. Vlak voor het begin van de volgende wedstrijd, uit tegen Excelsior, maakten de speelsters een groepsfoto in een wit shirt dat speciaal voor Hermans was ontworpen. Op de voorkant stond haar nummer: drie. Daarboven in blauwe hoofdletters de tekst: Jij kan dit Fee!
‘Ik zat toen op de tribune. Ik brak. Ik vond het zo ontzettend lief wat ze voor me deden. Ook mijn vader, die ook in het stadion zat, kreeg tranen in zijn ogen. Het was een emotioneel, maar fijn moment. Sowieso ben ik blij met de steun van mijn teamgenoten. Bijna elke dag vragen ze hoe het met me gaat. Ze hebben me lieve kaartjes gestuurd en komen af en toe bij me op visite. Dat doet me heel veel. Ik sta er niet alleen voor.’
Dat het niet de eerste keer is dat Hermans haar kruisband heeft gescheurd, helpt haar in zekere zin in het verwerken ervan, vertelt ze. Elf jaar geleden overkwam haar hetzelfde, aan haar andere knie. Daardoor weet ze nu wat haar te wachten staat.
‘Dat scheelt een hoop. Ik weet wat toen mijn struikelblokken waren. Op een gegeven moment was ik bijvoorbeeld de krachttraining beu. Elke keer weer die sportschool in. Terwijl het zonnetje lekker scheen. En al die meiden elke dag het veld op gingen. Daar werd ik niet goed van. Maar ik zie het als voordeel, omdat ik nu al weet dat die moeilijke periode er nog aan komt. Dan kan ik me daar op voorbereiden.
Gelukkig klinkt Hermans ondanks alles nog steeds vrolijk. ‘Ik ga niet bij de pakken neerzitten. Dat is niets voor mij. Het is jammer dat mij dit weer moet overkomen. Maar ik blijf positief. Ik kom hier sterker uit.’
