Zera Hulswit (PSV) heeft een gouden voorzet: ‘Ik ben de assist meer gaan waarderen’
Rechtsbuiten Zera Hulswit (20) van PSV is de huidige assistkoningin van de Azerion Vrouwen Eredivisie, met zeven assists in tien competitiewedstrijden. Ze is bezig aan haar tweede seizoen in het eerste elftal. In deze monoloog vertelt ze over haar specialiteit: de voorzet.
‘Scoren vond ik vroeger leuker dan het geven van een assist. Maar sinds dit seizoen is dat niet meer zo. Ik heb nu geen voorkeur meer. Scoren geeft mij nog steeds een geweldig gevoel, maar het geven van een assist ook. Het is wel een ander soort gevoel, maar voor mij is het net zo fijn. Ik ben de assist meer gaan waarderen. Zonder assist geen doelpunt.’
‘Vorig seizoen was mijn eerste jaar in de hoofdmacht van PSV. Voor mij persoonlijk een geslaagd seizoen. Ik scoorde zes keer en gaf drie assists. Het was een jaar waarin ik ontdekte hoe ik belangrijk voor het team kan zijn. Ik pikte aardig wat doelpunten mee, maar ik leerde ook wat misschien wel mijn belangrijkste wapen kon gaan worden: mijn voorzet. Dit jaar ben ik daarom extra gaan trainen op het geven van voorzetten. Een goede trap heb ik altijd wel gehad. Maar ik wilde hem nog beter maken. Soms blijf ik na de training met een paar andere meiden op het veld. Dan oefenen we voorzetten en geef ik bal na bal. Het werkt. Mijn voorzet is echt verbeterd.’
Lage voorzetten
‘Mijn voorkeur gaat uit naar de vroege voorzet laag over de grond. Dat soort ballen geef ik vaak. Die zijn lastig te verdedigen. Voordat ik word aangespeeld, begin ik al met kijken. Dan heb ik al gezien of er ruimte ligt en of er genoeg bezetting voor het doel is om de voorzet direct te geven. Soms zoek ik eerst mijn tegenstander nog op. Daar houd ik ook wel van. Een actie maken en dan op snelheid erlangs gaan. Maar als dat niet hoeft, dan doe ik het niet. Dan geef ik direct voor. Meestal een bal die naar binnen draait en het liefst strak over de grond, vlak voor de penaltystip. Dat gebied is voor de keeper en de verdedigers een soort niemandsland. De keeper wil niet te ver uit haar doel komen, de verdedigers willen niet te ver naar achter stappen. Ideaal voor onze spits, Joëlle Smits. Zij weet daar wel raad mee.’
‘Joëlle en ik hebben sowieso een speciale band. Wij hebben echt een klik. Drie van mijn zeven assists waren op haar. Zij voelt precies aan wanneer ik de voorzet geef. En waar die komt. Dat ziet ze onder meer aan mijn houding. Ik weet op mijn beurt waar zij de bal wil hebben. We voelen elkaar aan. We praten er ook veel over. Over wat voor soort loopacties zij het liefst maakt en wat voor soort voorzetten ik het liefst geef. Het is fijn dat we zo’n klik hebben.’
Terugtrekbal
‘Een andere voorzet die ik vaak geef, is de zogenoemde terugtrekbal. Over de achterlijn naar binnenkomen en de bal terugleggen op de zestienmeterlijn. Als ik naar binnenkom, trek ik de aandacht van de keeper en de verdedigers. Soms vergeten zij dan wat er om hen heen gebeurt. Waar ik op hoop, is dat één van m’n teamgenoten vrij voor het doel komt te staan. Zodat ik haar kan inspelen en zij de bal voor het inschieten heeft.’
‘Soms kies ik voor een hoge voorzet bij de tweede paal. Maar het liefst geef ik de bal strak over de grond. Dat past het best bij ons type spel. We proberen het simpel te houden. Ballen over de grond zijn makkelijker af te ronden dan voorzetten door de lucht. Krijg je de bal strak in je voeten, dan kun je gelijk op doel schieten.’
‘Dat ik dit seizoen tot nu toe op zeven assists sta, vind ik hartstikke mooi. Ik ben blij dat mijn inspanningen op het trainingsveld zich uitbetalen. Maar ik ben er nog lang niet. Dat realiseer ik me. Ik wil nog veel belangrijker worden voor het team. Ik blijf er alles aan doen om de stijgende lijn door te trekken.’
