‘Ik heb echt op het punt gestaan dat ik me afvroeg: gaat het nog lukken om terug te keren, of moet ik stoppen met voetballen?’ zegt verdediger Vita van der Linden (28) over de donkerste dagen van haar voetbalcarrière. Ze raakte als speelster van Ajax zwaar geblesseerd aan haar knie. Maar ze gaf niet op, overwon tegenslag na tegenslag en kwam op prachtige wijze terug. Nu speelt ze weer wekelijks bij PEC Zwolle, waarmee ze zondag mag ze schitteren tegen Feyenoord in het MAC³PARK Stadion.

Toen PEC Zwolle op 8 december 2024 thuis tegen AZ (1-2) speelde, begon Van der Linden in de basisopstelling en eindigde ze dat duel eveneens binnen de lijnen. De complete negentig minuten maakte ze vol, iets dat haar drie jaar lang niet meer was gelukt. ‘Ik heb die avond met vrienden afgesproken, gewoon om er even bij stil te staan dat ik eindelijk weer een hele wedstrijd had gespeeld. Ik vond dat ik dat best mocht vieren. Zeker na zo’n lange en zware periode.’

‘Ik bleef maar worstelen met die knie’

Aanvankelijk lachte het leven haar toe. Ze speelde voor Oranje Onder 17, Oranje Onder 19 en Jong Oranje. Als achttienjarige tekende ze een contract bij Ajax. Met de Amsterdamse club won ze – verdeeld over twee periodes – drie keer de landstitel en vier keer de KNVB Beker. Tussendoor beleefde ze een prachtig avontuur in het buitenland, bij Stade de Reims in Frankrijk. Maar de zware knieblessure die ze in december 2021 opliep in de Klassieker tegen Feyenoord, veranderde haar toekomstperspectief. Haar revalidatie kende meer dalen dan pieken. Dertien maanden lang duurde het voordat ze eindelijk weer fit genoeg was om haar comeback te maken. Daarna moest ze echter noodgedwongen weer een stap terugdoen. Tot het einde van het seizoen kwam ze niet verder dan drie korte invalbeurten.

Van der Linden spreekt over de moeilijkste periode uit haar voetballoopbaan. ‘Het was zwaar. De ene keer ging het goed en kwam ik steeds dichter bij een terugkeer. Het andere moment kreeg ik een terugslag en was ik juist weer verder weg dan ooit. Ik bleef maar worstelen met die knie. Ik kwam in een cyclus terecht waar ik maar moeilijk uitkwam. Ik raakte bovendien steeds verder achter op de rest van het team. Ik trainde minder vaak, speelde geen wedstrijden. Het werd steeds moeilijker om uit dat dal te klimmen. Op een gegeven moment was ik echt op het punt beland dat ik dacht: gaat het nog lukken om mijn comeback te maken, of moet ik stoppen?’

Uiteindelijk ging het steeds beter met haar knie

Vorig seizoen, toen ze zonder club zat, brak eindelijk de eerste zonnestraal door. Stapsgewijs boekte ze, onder begeleiding van haar fysiotherapeut, de eerste vooruitgangen met haar knie. ‘Het was niet mijn intentie om toe te werken naar een comeback in de Vrouwen Eredivisie. Ik wilde gewoon kijken wat er überhaupt nog mogelijk was. Ik was wel fanatiek, ik ging meerdere keren per week naar de fysio. Stukje bij beetje bouwden we de belasting van mijn knie op. Op een gegeven moment merkte ik: oh, het gaat eigenlijk een stuk beter. Het vertrouwen in mijn knie kwam terug. Ik kreeg weer zin om te voetballen en wilde het een kans geven.’

Afgelopen zomer kwam ze in contact met PEC Zwolle, dat het risico met haar aandurfde en haar een contract voor één seizoen gaf. ‘Ik had geen verwachtingen en legde mezelf geen druk op. In het begin sloeg ik nog weleens een training over, maar al snel kon ik elke dag trainen. De stijgende lijn zette zich door. Voor ik het wist, speelde ik eindelijk weer een wedstrijd. Ik mocht mezelf eindelijk weer voetballer noemen.’

‘Ik vind het vooral belangrijk dat ik fit ben en zonder zorgen kan voetballen’

Het gaat nu zelfs zo goed met haar dat ze zich niet alleen op zichzelf richt, maar ook op haar teamgenoten. Als 28-jarige is Van der Linden de oudste speelster van de selectie. ‘Ik probeer mijn ervaring over te brengen, de meiden aan te sturen en rust in de groep te brengen.’

Het is het bewijs dat ze een streep heeft gezet onder de donkere periode. ‘Ik vind het vooral belangrijk dat ik fit ben en zonder zorgen kan voetballen. Ik heb zelfs geen fysiotherapie meer nodig. Ik kan weer met plezier spelen en me volledig op het spel concentreren. Dat ik na al die jaren eindelijk weer negentig minuten kan spelen, is iets waar ik enorm dankbaar voor ben.’