AZ-keepster Femke Liefting (19) stuitte in 2024 op meerdere obstakels op haar weg naar het WK onder 20 in Colombia. Ze overwon ze allemaal, kwam spectaculair terug en werd in september onderscheiden met de Gouden Handschoen, de prijs van beste keepster van het toernooi. ‘Het is bizar wat er dit jaar allemaal is gebeurd.’

Terug in het vliegtuig naar Amsterdam hoorde Liefting dat ze was uitgeroepen tot beste keepster van het WK. Haar individuele prijs, na een prachtige vierde plaats met Nederland, is een van de mooiste prestaties in het vrouwenvoetbal van het afgelopen jaar. Dat de talentvolle keepster van AZ na een lange weg vol obstakels werd geselecteerd voor het WK, een fantastisch toernooi keepte en in de legendarische strafschoppenserie in de kwartfinale tegen Colombia de hoofdrol opeiste, kun je gerust betitelen als een sprookje.

De essentie van dit voetbalsprookje? Het overwinnen van tegenslagen. De ogen van de vriendelijke Liefting lichten op wanneer ze praat over haar indrukwekkende comeback. ‘Misschien mag ik vaker stilstaan bij wat ik heb bereikt. Ik ben er ontzettend trots op.’

Hersenschudding en sleutelbeenbreuk

Het verhaal van de Gouden Handschoen begint in de zomer van 2023 bij AZ, dat dan zijn vuurdoop beleeft in de Azerion Vrouwen Eredivisie. Tot april is er voor Liefting geen vuiltje aan de lucht. Ze keept sterk en is al twee jaar lang de onbetwiste nummer één onder de lat bij Oranje onder 19. Voorzichtig koerst ze af op een basisplaats op het WK onder 20. ‘Je houdt natuurlijk rekening met alles, maar ik had er een goed gevoel over.’

Maar het geluk keerde zich plotseling tegen haar. Eerst was daar haar ongelukkige botsing met Ajax-aanvalster Chasity Grant, wat haar een hersenschudding bezorgde en haar het einde van de competitie kostte. Toen ze daar net van was hersteld, volgde direct de volgende klap. Tijdens een training bij AZ brak ze haar linkersleutelbeen. ‘Het eerste wat door mij heen schoot was: daar gaat mijn WK.’ Terwijl ze met pijn en overstuur het veld afstrompelde, probeerde de fysiotherapeut van AZ haar gerust te stellen. ‘Ze zei: het komt wel goed. Maar ik antwoordde: nee, het komt helemaal niet goed.’

Het was een duidelijk teken van kortsluiting in haar hoofd. Maar Liefting besefte al snel dat dit niet de juiste houding was. In plaats van bij de pakken neer te zitten, besloot ze haar schouders eronder te zetten. Twaalf weken stonden er volgens haar artsen om volledig te herstellen van haar operatie. Minimaal. Het aantal weken dat Liefting had tot de start van de voorbereiding van Oranje onder 20 op het WK: ook twaalf. ‘Er mocht niets fout gaan.’

‘Mijn revalidatie heeft me sterker gemaakt’

Natuurlijk bestond het scenario waarin zij de race tegen de klok níét zou winnen. Maar daar wilde de vastberaden keepster niets van weten. ‘Ik zei meteen: die mogelijkheid is er niet. Punt. Ik ga het gewoon halen. Dat was mijn doel.’ Liefting wilde zich volledig richten op haar doel, niet op de optie dat het misschien niet zou lukken. ‘Juist dan zou het misschien misgaan, dacht ik. Ik deed alsof die mogelijkheid niet bestond. Als ik het dan toch niet zou halen, wist ik in ieder geval dat ik alles had gegeven.’

Die mindset bleek voor haar de sleutel tot succes. Ze was erbij op de eerste training in aanloop naar het WK. Honderd procent fit. Het feit dat ze niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal in goede conditie was, maakte misschien wel de meeste indruk. Na haar twee blessures was het begrijpelijk geweest als ze nog voorzichtig de duels in zou gaan. Maar bang om geblesseerd te raken, was ze niet. Integendeel. ‘Ik heb niet twee maanden lang bijna dagelijks in de sportschool gestaan om daarna terug te keren met angst in mijn lijf. Toen ik eindelijk weer op het trainingsveld stond, dacht ik: nu ga ik écht knallen. Mijn revalidatie heeft me sterker gemaakt.’

Heldenrol in de strafschoppenserie

De vloek die sinds april over haar heen leek te hangen, was eindelijk verbroken. Liefting ging als eerste doelvrouw mee naar Colombia en keepte een ijzersterk WK. Hoogtepunt was haar heldenrol in de kwartfinale tegen het thuisland. Toen na een veldslag van 120 minuten de stand gelijk was (2-2) en strafschoppen de beslissing moest brengen, gebeurde er iets in haar onderbewustzijn. Het beest kwam in haar los. Voor 38.000 uitzinnige en vijandige Colombianen op de tribune, deed ze iets wat ze nog nooit had gedaan. Elke speelster van Colombia die zich voorbereidde om een strafschop te nemen, keek ze diep in de ogen. Een blik die zei: hier valt niets te halen. Het toppunt van lef. ‘Ik probeerde ze uit hun spel te halen. Ik zag de angst in hun ogen. Zij waren bang om te falen. Toen wist ik zeker dat we gingen winnen.’

Het imponeren van haar tegenstanders wierp zijn vruchten af. Twee strafschoppen stopte Liefting met haar handen. Een derde werd over geschoten. Mede dankzij haar reddingen – en de koelbloedige strafschoppen van Djoeke de Ridder, Fieke Kroese en Nayomi Buikema – slaagde Nederland erin de 38.000 vijandige Colombianen te temmen en zich te plaatsen voor de halve finale.

Opgeroepen voor Oranje

Oranje sloot het WK af als nummer vier. In oktober volgde de beloning voor haar magistrale comeback en haar sterke toernooi: Liefting werd voor het eerst geselecteerd voor het grote Oranje. ‘Daar droomde ik als kind al van. Ik was enorm trots om tussen al die grote namen te lopen.’

De storm die ze dit jaar heeft weten te bedwingen, heeft van haar een sterkere keepster gemaakt, concludeert ze. Iets waar niet alleen Liefting zelf, maar ook AZ de vruchten van plukt. ‘Niet alleen als keepster ben ik dit jaar gegroeid. Ook als mens heb ik me ontwikkeld. 2024 is voor mij echt een bijzonder jaar geweest.’