13 mrt 2024
Foto: FC Utrecht
Ze traint vijf keer per week met FC Utrecht. Ze speelt een wedstrijd. Tussendoor staat ze nog in de gym en volgt ze colleges van haar studie Interdisciplinaire Sociale Wetenschappen. En ze onderhoudt nog een sociaal leven. Voor Julia Wattilete is het niet genoeg. Daarom is ze ook assistent-trainster bij Meiden Onder 16.
Op woensdagavond staat de twintigjarige verdediger op het veld in Utrecht. Ze is de rechterhand van Robin van Veluw en Marjolijn van den Bighelaar. ‘Ik wil meer dan alleen maar studeren naast het voetbal’, legt Wattilete uit. ‘Het is niet mijn ding om alleen maar aan een bureau te zitten en te lezen. Ik leer vooral door te doen.’
Wattilete besloot al snel dat ze bij haar nieuwe club training wilde geven. De geboren Gelderse stapte afgelopen zomer over van Fortuna Sittard naar FC Utrecht. ‘Ik wil me op andere vlakken ontwikkelen. En ik haal voldoening uit training geven. Dat heb ik eerder ook gedaan, bij de voetbalkampen van de KNVB en mijn oude club SC Bemmel.’
‘Ik wil anderen helpen. Dat heb ik altijd leuk gevonden, want het geeft me energie. Ik vind het mooi om te zien als ik meiden beter zie worden.’
‘Dat gaat hartstikke goed. Ik was voor de eerste training benieuwd hoe het zou zijn. Maar ze hebben veel respect voor me: in hun ogen ben je toch speelster van het eerste elftal. In het begin stonden ze met gespannen gezichten voor me als ze iets wilden weten. Dat is voorbij. Ze vragen me gemakkelijk om tips en vooral de verdedigers willen weten wat ze beter kunnen doen of hoe ik iets aanpak. Dat is natuurlijk heel fijn.’
‘Ik weet inderdaad hoe het is. En welke mentale druk erbij komt kijken. De speelsters trainen één keer per week bij ons, en spelen de rest van de week bij hun eigen club. Het verschil tussen die twee werelden is groot. Onze trainingen zijn weer anders. Er lopen veel stafleden op het veld, die op je letten. Het is aan mij de taak om die druk er een beetje af te halen.’
‘Ik houd van een positieve aanpak, want ik denk dat veel meiden wat onzeker zijn. Ik vertel wat ze goed doen en wat anders kan. Denk dan bijvoorbeeld aan een overtal zoeken en uitspelen, maar ook het coachen van een teamgenoot. Ook vind ik het belangrijk dat ik hen leer kennen: hoe het op school gaat bijvoorbeeld. Of dat ze broers of zussen hebben. Als ik een band met hen opbouw, voelen ze hopelijk minder druk. En zien ze me niet als iemand die ze beoordeelt.’
‘Dat is best gek, ja. Het is interessant om te zien waar we op letten. Natuurlijk zijn de vaardigheden belangrijk, maar we kijken ook naar de potentie. Iemand kan nu al goed zijn, omdat ze al veel heeft getraind bij een voetbalschool. Maar als de motoriek niet top is, hoeveel groei zit er dan nog in? Kies je voor haar of ga je voor iemand die altijd maar twee keer per week heeft getraind, maar van nature een goede motoriek heeft?’
‘Jazeker. Ik kijk kritischer naar mijn eigen positiespel. Ik leer ook beter communiceren en samenwerken. Ik merk dat ik bijvoorbeeld duidelijker mag zijn in het veld: meer mag eisen. Als trainer doe je dat sneller dan tegen je teamgenoten. En ik leer ook omgaan met lastige situaties, zoals meiden die met moeilijke privéomstandigheden te maken hebben.’
‘Haha, dat weet ik niet. Ik wil mezelf op dit moment vooral ontwikkelen: beter worden en plezier hebben. Ik weet niet of ik het leuk vind om na mijn carrière ook fulltime met voetbal bezig te zijn. Ik blijf graag mensen helpen, vooral die het moeilijk hebben. Ik zie mezelf in ontwikkelingslanden werken en projecten opzetten, zodat bijvoorbeeld kinderen genoeg eten hebben en een beter leven krijgen.’
